Lang verwacht..
Door: Max
Blijf op de hoogte en volg Max
21 Juni 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
(09-06/ 20-06)
De werkweek telt deze week maar drie dagen, een aantal interviews en een tweede scheidsrechterscursus staan op het programma deze week. De scheidsrechterscursus gaat door omstandigheden in de gevangenis helaas niet door, maar wordt uitgesteld naar de laatste woensdag van mijn verblijf in Zuid-Afrika, een mooie afsluiting op die manier. Wat er die woensdag wel binnenkomt, is een langverwacht pakketje van de KNVB. Een pakketje met fluitjes, rode en gele kaarten en scoreblokjes. Op deze manier sponsort de KNVB mijn cursussen en het voetbal in de gevangenis, een top actie die ik zeer kan waarderen!
Donderdagochtend vroeg is het dan eindelijk zover, vakantie! Om vijf uur rijden Marloes, Niels en ik weg richting Kaapstad, een rit van ongeveer 1000km. Vele uren en kilometers verder, als het landschap een aantal keer flink veranderd is, komen we dan eindelijk aan in Kaapstad. Na te hebben ingecheckt gaan we op zoek naar een leuk restaurant, dat duurt niet lang. Een sfeervol restaurant met op het menu, krokodil. Dat moest ik natuurlijk proberen! Na een lekkere maaltijd en een goede nachtrust is het de volgende dag tijd om Robbeneiland te bezoeken en de Tafelberg te beklimmen. Robbeneiland is indrukwekkend om te zien en eigenlijk één van de plekken die je simpelweg moet hebben bezocht als je in Kaapstad bent. Na een cultureel en geschiedkundig verantwoorde ochtend rijden we naar de Tafelberg. Met de gedachte via de kabelbaan weer naar beneden te gaan beginnen we te klimmen, via de lange route. Na een klim van zo’n 2,5 uur komen we op de top aan. Intussen is er een behoorlijke wind komen op zetten, die de kabelbaan naar beneden niet meer mogelijk maakt. Dat betekent dus een afdaling van 1,5 uur, iets waar onze benen niet echt bepaald op zaten te wachten. Terwijl de avond valt komen we weer aan bij de auto en kunnen we genieten van een prachtig verlicht Kaapstad voordat we opzoek gaan naar een restaurant. De belangrijkste voorwaarde voor het eten is een TV, want we willen natuurlijk wel Nederland kijken. Een verpletterende wedstrijd luidt een mooie en gezellige avond in.
De zondag gebruiken we om naar Kaap de Goede Hoop te gaan, het duiken met witte haaien gaat vanwege slecht weer helaas niet door. De route naar Kaap de Goede Hoop gaat door de Chapmans Peak, een prachtige bergpas die indrukwekkende kloven afwisselt met prachtig uitzicht over de Atlantische oceaan. Eenmaal aangekomen in Kaap de Goede Hoop kunnen we door de felle wind goed uitwaaien. Eenmaal terug in Kaapstad breekt alweer de laatste avond in deze prachtige stad aan. Één weekend is simpelweg tekort om deze wereldstad echt te kunnen verkennen.
Maandagochtend rijden we via de Tuinroute naar Knysna, een stadje dat zo’n 500km ten oosten van Kaapstad ligt. Een prachtige route die hoge bergen afwisselt met mooie stukken langs de zee. De rit verloopt zonder problemen en in de middag komen we aan in Knysna, een gezellig stadje. Ons hostel heeft een prachtig uitzicht op de zee. De volgende morgen staat in het teken van bungeejumpen, op zich al spannend genoeg, maar dit is ook nog eens de hoogste bungeebrug ter wereld, maar liefst 216 meter hoog. Als de spanning langzaam stijgt, is het tijd om naar de brug te lopen, voordat je het plateau bereikt waar je vanaf springt loop je over een ijzeren loopbrug. De brug bestaat uit gaas, waardoor je al meteen het ravijn in kan kijken. Deze loopbrug wordt beschouwd als het engste van het hele bungeejumpen.
Ik ben eigenlijk helemaal niet zo zenuwachtig voor mijn sprong, zelfs als ik mijn tenen op de rand van de brug zet en recht naar beneden kijk, 216 meter naar beneden kijk, blijft mijn hartslag redelijk gelijk. Na een flinke afzet spring ik naar beneden. Stilte, alleen de wind hoor je suizen. Na vijf seconde is de vrije val alweer voorbij. Een ontzettend gave ervaring, wat een adrenaline! De middag na het bungeejumpen wordt niet gebruikt om rustig bij te komen, we gaan naar het Elephant Park. Hier kunnen we olifanten voeren, aaien en we gaan zelfs op ze rijden. Hoe groot die beesten zijn heb je pas door als je er boven op zit…
De volgende dag rijden we naar Mosselbaai, wat gaat de vakantie toch hard. ’s Middags gaan we dan toch sharkdiven, want dat willen we echt hebben gedaan. Met een groep Amerikaanse scholieren gaan we in een bootje de zee op. Onze Hollandse nuchterheid wordt flink op de proef gesteld door de uitbundige Amerikanen die regelmatig en vooral om bijna niets: “Oh My God” en “That’s so cute!” uitkramen. Het duurt niet lang voor de eerste haai wordt gespot en de eerste duikers in de kooi kunnen. Wat een ontzettend grote en indrukwekkende beesten! Wij mogen als tweede groep in de kooi. Het water is koud, zelfs met een wetsuit aan. Zodra er een haai voorbij zwemt ben je dat koude water echter meteen vergeten. De beesten komen zo dichtbij dat je ze bijna kan aanraken, niet doen natuurlijk, want dat is niet verstandig.
We sluiten de vakantie af met een bezoek aan de Cango Grotten, de grootste, of oudste grotten van Afrika. Wat er precies mee was weet ik even niet meer, maar ze zijn in ieder geval imposant. We hebben de adventure tour genomen, wat inhoudt dat je naast netjes gebouwde trappen ook wat natuurlijke paden en tunneltjes neemt. Best leuk, maar heel avontuurlijk kun je het ook niet noemen. Neemt niet weg dat de grotten wel erg mooi zijn.
Zo komt er aan de week vakantie ook weer een einde, veel gedaan, veel beleefd. Het laatste weekend in Zuid-Afrika staat nu voor de deur, niet alleen voor mij, maar eigenlijk voor praktisch iedereen. Dit betekent dat we er nog een gezellig weekend van gaan maken, om goed afscheid te kunnen nemen!
De werkweek telt deze week maar drie dagen, een aantal interviews en een tweede scheidsrechterscursus staan op het programma deze week. De scheidsrechterscursus gaat door omstandigheden in de gevangenis helaas niet door, maar wordt uitgesteld naar de laatste woensdag van mijn verblijf in Zuid-Afrika, een mooie afsluiting op die manier. Wat er die woensdag wel binnenkomt, is een langverwacht pakketje van de KNVB. Een pakketje met fluitjes, rode en gele kaarten en scoreblokjes. Op deze manier sponsort de KNVB mijn cursussen en het voetbal in de gevangenis, een top actie die ik zeer kan waarderen!
Donderdagochtend vroeg is het dan eindelijk zover, vakantie! Om vijf uur rijden Marloes, Niels en ik weg richting Kaapstad, een rit van ongeveer 1000km. Vele uren en kilometers verder, als het landschap een aantal keer flink veranderd is, komen we dan eindelijk aan in Kaapstad. Na te hebben ingecheckt gaan we op zoek naar een leuk restaurant, dat duurt niet lang. Een sfeervol restaurant met op het menu, krokodil. Dat moest ik natuurlijk proberen! Na een lekkere maaltijd en een goede nachtrust is het de volgende dag tijd om Robbeneiland te bezoeken en de Tafelberg te beklimmen. Robbeneiland is indrukwekkend om te zien en eigenlijk één van de plekken die je simpelweg moet hebben bezocht als je in Kaapstad bent. Na een cultureel en geschiedkundig verantwoorde ochtend rijden we naar de Tafelberg. Met de gedachte via de kabelbaan weer naar beneden te gaan beginnen we te klimmen, via de lange route. Na een klim van zo’n 2,5 uur komen we op de top aan. Intussen is er een behoorlijke wind komen op zetten, die de kabelbaan naar beneden niet meer mogelijk maakt. Dat betekent dus een afdaling van 1,5 uur, iets waar onze benen niet echt bepaald op zaten te wachten. Terwijl de avond valt komen we weer aan bij de auto en kunnen we genieten van een prachtig verlicht Kaapstad voordat we opzoek gaan naar een restaurant. De belangrijkste voorwaarde voor het eten is een TV, want we willen natuurlijk wel Nederland kijken. Een verpletterende wedstrijd luidt een mooie en gezellige avond in.
De zondag gebruiken we om naar Kaap de Goede Hoop te gaan, het duiken met witte haaien gaat vanwege slecht weer helaas niet door. De route naar Kaap de Goede Hoop gaat door de Chapmans Peak, een prachtige bergpas die indrukwekkende kloven afwisselt met prachtig uitzicht over de Atlantische oceaan. Eenmaal aangekomen in Kaap de Goede Hoop kunnen we door de felle wind goed uitwaaien. Eenmaal terug in Kaapstad breekt alweer de laatste avond in deze prachtige stad aan. Één weekend is simpelweg tekort om deze wereldstad echt te kunnen verkennen.
Maandagochtend rijden we via de Tuinroute naar Knysna, een stadje dat zo’n 500km ten oosten van Kaapstad ligt. Een prachtige route die hoge bergen afwisselt met mooie stukken langs de zee. De rit verloopt zonder problemen en in de middag komen we aan in Knysna, een gezellig stadje. Ons hostel heeft een prachtig uitzicht op de zee. De volgende morgen staat in het teken van bungeejumpen, op zich al spannend genoeg, maar dit is ook nog eens de hoogste bungeebrug ter wereld, maar liefst 216 meter hoog. Als de spanning langzaam stijgt, is het tijd om naar de brug te lopen, voordat je het plateau bereikt waar je vanaf springt loop je over een ijzeren loopbrug. De brug bestaat uit gaas, waardoor je al meteen het ravijn in kan kijken. Deze loopbrug wordt beschouwd als het engste van het hele bungeejumpen.
Ik ben eigenlijk helemaal niet zo zenuwachtig voor mijn sprong, zelfs als ik mijn tenen op de rand van de brug zet en recht naar beneden kijk, 216 meter naar beneden kijk, blijft mijn hartslag redelijk gelijk. Na een flinke afzet spring ik naar beneden. Stilte, alleen de wind hoor je suizen. Na vijf seconde is de vrije val alweer voorbij. Een ontzettend gave ervaring, wat een adrenaline! De middag na het bungeejumpen wordt niet gebruikt om rustig bij te komen, we gaan naar het Elephant Park. Hier kunnen we olifanten voeren, aaien en we gaan zelfs op ze rijden. Hoe groot die beesten zijn heb je pas door als je er boven op zit…
De volgende dag rijden we naar Mosselbaai, wat gaat de vakantie toch hard. ’s Middags gaan we dan toch sharkdiven, want dat willen we echt hebben gedaan. Met een groep Amerikaanse scholieren gaan we in een bootje de zee op. Onze Hollandse nuchterheid wordt flink op de proef gesteld door de uitbundige Amerikanen die regelmatig en vooral om bijna niets: “Oh My God” en “That’s so cute!” uitkramen. Het duurt niet lang voor de eerste haai wordt gespot en de eerste duikers in de kooi kunnen. Wat een ontzettend grote en indrukwekkende beesten! Wij mogen als tweede groep in de kooi. Het water is koud, zelfs met een wetsuit aan. Zodra er een haai voorbij zwemt ben je dat koude water echter meteen vergeten. De beesten komen zo dichtbij dat je ze bijna kan aanraken, niet doen natuurlijk, want dat is niet verstandig.
We sluiten de vakantie af met een bezoek aan de Cango Grotten, de grootste, of oudste grotten van Afrika. Wat er precies mee was weet ik even niet meer, maar ze zijn in ieder geval imposant. We hebben de adventure tour genomen, wat inhoudt dat je naast netjes gebouwde trappen ook wat natuurlijke paden en tunneltjes neemt. Best leuk, maar heel avontuurlijk kun je het ook niet noemen. Neemt niet weg dat de grotten wel erg mooi zijn.
Zo komt er aan de week vakantie ook weer een einde, veel gedaan, veel beleefd. Het laatste weekend in Zuid-Afrika staat nu voor de deur, niet alleen voor mij, maar eigenlijk voor praktisch iedereen. Dit betekent dat we er nog een gezellig weekend van gaan maken, om goed afscheid te kunnen nemen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
