Regen, modder en praten met moordenaars.
Door: Max
Blijf op de hoogte en volg Max
27 Mei 2014 | Zuid-Afrika, Kimberley
De week begint met slecht weer, veel regen en af en toe wat onweer. Het meeste valt gelukkig ’s nachts, maar het verandert de omgeving wel in een modderboel. Rijden over de stofpaden krijgt daarmee een iets andere betekenis en onze auto is na deze week ook van kleur veranderd.
Deze week gaan we ook voor het eerst gevangenen interviewen in de gevangenis. Met een half gestructureerd interview willen we een setting creëren, waarbij wel bepaalde onderwerpen aan bod komen, maar tegelijker tijd veel ruimte overblijft voor een specifieke invulling van het interview. Dit geeft de mogelijkheid tot open en ruime antwoorden. Het is opvallend dat gevangenen hier zo ontzettend open zijn in hun verhaal en verleden. De eerste dag interviewen we drie gevangenen, één zit voor stelen en overvallen, de ander voor huiselijk geweld in zijn proefperiode en de laatste voor moord en poging tot verkrachting. Zo gemakkelijk als ik het hier schrijf, zo gemakkelijk praten zij over hun misdaad. Soms dringt het niet eens tot je door dat je met een zware crimineel aan het praten bent. Bij de kleinere misdaden (stelen) kun je vaak ook nog wel begrijpen waarom, zeker als je de townships nog vers in je geheugen hebt. Voor sommige mensen is het bijna geen keuze meer, maar bittere noodzaak om aan eten te komen.
Woensdag is het dan eindelijk tijd voor mijn scheidsrechterscursus. Een theoriegerichte cursus bedoelt om de basis elementen van voetbal en arbitreren te leren aan de gevangenen. Een praktijkdeel is misschien nog voor een later moment. De cursus duurde in totaal 1,5 uur. Al die tijd hebben de 18 aanwezige gevangenen zeer aandachtig geluisterd en stelde zeer gedetailleerde en goede vragen. Ontzettend leuk om te zien dat deze mensen zich zo gemotiveerd kunnen opstellen naar een cursus toe. De cursus was daarmee een succes, al miste het nog een praktijkdeel. Het plan is om die nog te gaan geven. Intussen wacht ik met smart op een pakketje van de KNVB, die mijn kleine projectje graag wilden sponseren met wat materiaal!
Vrijdag wordt er in de Tronk afscheid genomen van de Belgische studenten, die hun stage erop hebben zitten. Zij hebben samen met een aantal gevangenen een project opgezet waarin creatieve activiteiten worden gegeven om de gevangenen te stimuleren bezig te zijn. Één van die activiteiten, het koor wordt op vrijdagen gehouden. Wij krijgen de eer om hun eerste optreden bij te wonen, een bijzonder gezicht, vooral ook omdat ze allemaal gekleed in stropdas staan opgesteld. Het is een koor zoals je dat in Afrika mag verwachten, dat betekend dat het zingen gepaard gaat met leuke en swingende dansjes. Na een leuk en mooi optreden, komen er nog een aantal emotionele en mooie speeches van zowel de gevangenen uit de projectgroep als de Belgische studenten.
Zaterdag gaan we, zoals gewoonlijk, even naar Kimberley. ’s Avonds is er een afscheidsfeestje, niet van de Belgische studenten (hoewel die mooi van de gelegenheid gebruik maken) maar van twee Nederlandse studenten. Een gezellige avond is wat volgt en de volgende ochtend is iedereen zo gaar als maar kan. Als we niet een safari op de planning hadden staan, had ik waarschijnlijk de hele dag op een stoel gezeten, zonder ook maar iets nuttigs te doen.
Een safari, de tweede alweer, ditmaal aan de andere kant van de tuin waar we de vorige keer ook op safari gingen. Na een poosje rijden komen we de eerste bokken al tegen. Leuker wordt het als we een groep van elf giraffen spotten, die zo vriendelijk zijn rustig te blijven staan, zodat we ze mooi op de foto kunnen zetten. De rit zet zich voort en zo nu en dan spotten we een groepje bokken, van een willekeurig soort. Toch duurt het lang voordat we het dier zien waar we stiekem voor kwamen, de neushoorn. Tegen zonsondergang is het dan eindelijk zover, we spotten een neushoorn en haar jonkie. Ze reageren amper op ons en dat geeft ons de gelegenheid om mooie foto’s te maken. Na een tijdje lopen ze weg en rijden wij, onder een prachtige zonsondergang de tuin uit. Weer een week voorbij en intussen dus ook over de helft..
Deze week gaan we ook voor het eerst gevangenen interviewen in de gevangenis. Met een half gestructureerd interview willen we een setting creëren, waarbij wel bepaalde onderwerpen aan bod komen, maar tegelijker tijd veel ruimte overblijft voor een specifieke invulling van het interview. Dit geeft de mogelijkheid tot open en ruime antwoorden. Het is opvallend dat gevangenen hier zo ontzettend open zijn in hun verhaal en verleden. De eerste dag interviewen we drie gevangenen, één zit voor stelen en overvallen, de ander voor huiselijk geweld in zijn proefperiode en de laatste voor moord en poging tot verkrachting. Zo gemakkelijk als ik het hier schrijf, zo gemakkelijk praten zij over hun misdaad. Soms dringt het niet eens tot je door dat je met een zware crimineel aan het praten bent. Bij de kleinere misdaden (stelen) kun je vaak ook nog wel begrijpen waarom, zeker als je de townships nog vers in je geheugen hebt. Voor sommige mensen is het bijna geen keuze meer, maar bittere noodzaak om aan eten te komen.
Woensdag is het dan eindelijk tijd voor mijn scheidsrechterscursus. Een theoriegerichte cursus bedoelt om de basis elementen van voetbal en arbitreren te leren aan de gevangenen. Een praktijkdeel is misschien nog voor een later moment. De cursus duurde in totaal 1,5 uur. Al die tijd hebben de 18 aanwezige gevangenen zeer aandachtig geluisterd en stelde zeer gedetailleerde en goede vragen. Ontzettend leuk om te zien dat deze mensen zich zo gemotiveerd kunnen opstellen naar een cursus toe. De cursus was daarmee een succes, al miste het nog een praktijkdeel. Het plan is om die nog te gaan geven. Intussen wacht ik met smart op een pakketje van de KNVB, die mijn kleine projectje graag wilden sponseren met wat materiaal!
Vrijdag wordt er in de Tronk afscheid genomen van de Belgische studenten, die hun stage erop hebben zitten. Zij hebben samen met een aantal gevangenen een project opgezet waarin creatieve activiteiten worden gegeven om de gevangenen te stimuleren bezig te zijn. Één van die activiteiten, het koor wordt op vrijdagen gehouden. Wij krijgen de eer om hun eerste optreden bij te wonen, een bijzonder gezicht, vooral ook omdat ze allemaal gekleed in stropdas staan opgesteld. Het is een koor zoals je dat in Afrika mag verwachten, dat betekend dat het zingen gepaard gaat met leuke en swingende dansjes. Na een leuk en mooi optreden, komen er nog een aantal emotionele en mooie speeches van zowel de gevangenen uit de projectgroep als de Belgische studenten.
Zaterdag gaan we, zoals gewoonlijk, even naar Kimberley. ’s Avonds is er een afscheidsfeestje, niet van de Belgische studenten (hoewel die mooi van de gelegenheid gebruik maken) maar van twee Nederlandse studenten. Een gezellige avond is wat volgt en de volgende ochtend is iedereen zo gaar als maar kan. Als we niet een safari op de planning hadden staan, had ik waarschijnlijk de hele dag op een stoel gezeten, zonder ook maar iets nuttigs te doen.
Een safari, de tweede alweer, ditmaal aan de andere kant van de tuin waar we de vorige keer ook op safari gingen. Na een poosje rijden komen we de eerste bokken al tegen. Leuker wordt het als we een groep van elf giraffen spotten, die zo vriendelijk zijn rustig te blijven staan, zodat we ze mooi op de foto kunnen zetten. De rit zet zich voort en zo nu en dan spotten we een groepje bokken, van een willekeurig soort. Toch duurt het lang voordat we het dier zien waar we stiekem voor kwamen, de neushoorn. Tegen zonsondergang is het dan eindelijk zover, we spotten een neushoorn en haar jonkie. Ze reageren amper op ons en dat geeft ons de gelegenheid om mooie foto’s te maken. Na een tijdje lopen ze weg en rijden wij, onder een prachtige zonsondergang de tuin uit. Weer een week voorbij en intussen dus ook over de helft..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
