Dansen in de townships, interviews en pannenkoeken

Een nieuwe week breekt aan en er zijn een aantal zekerheden, we krijgen het raamwerk terug en we gaan de eerste interviews afnemen. De agenda lijkt daarmee redelijk leeg, maar ik weet inmiddels dat die binnen no-time gevuld is hier. De week begint wat anders omdat de Kingfood, onze plaatselijk eetcafé, geliefd om het goedkope eten, maar vooral de gratis Wi-Fi tijdelijk dicht gaat. Een overname zorgt ervoor dat van 12 mei tot onbepaalde tijd de Kingfood gesloten is. We moeten een andere plek vinden die als rendez-vous kan dienen.
Op maandag kregen we goed bericht, het raamwerk is gehaald! Dit betekent dat we door kunnen met ons onderzoek omdat het onderzoeksvoorstel is goedgekeurd.

Dinsdag sloten we aan bij het project van één van de andere studenten, waarbij een veld in één van de townships, die bekend staat als hotspot van de politie, op te ruimen en egaal te maken. Marloes en ik hielpen mee met het van deur tot deur gaan om mensen te werven. Een bijzondere ervaring om zo dicht in contact te komen met de mensen. De huizen in de townships, zogenoemde chanti’s, mogen dan uit enkel wat hout en golfplaten bestaan, sommige mensen hebben wel een tv en andere elektronica. Een bijzonder gezicht.

Woensdagochtend hebben Marloes en ik de eerste interviews afgenomen in de Tronk. We begonnen met de directeur en dat interview hebben we vrijwel geheel in het Afrikaans/Nederlands gedaan. Het leuke was, dat niet alleen wij, maar ook mr. Morolong daar van genoot. De overige interviews waren trouwens wel in het Engels. Die middag gingen we nog even kijken bij het schoonmaakproject. We kwamen aan toen het net was afgelopen, maar omdat er nog een lunch zou worden uitgedeeld, besloten we nog even te blijven hangen. De lunch liet echter bijna twee uur op zich wachten. Om de tijd te doden, besloten de pedagogen die aanwezig waren om wat spelletjes te gaan doen met de kinderen. Toen we de auto als muziekspeler gingen gebruiken, werd de sfeer helemaal gezellig. Één van de kinderen bleek een waar talentje en ging helemaal los. Ik had de eer, als enige trouwens, om nog even met hem samen te dansen. Dit moet een ontzettend leuk gezicht zijn geweest, een vijfjarig jongetje die vele malen beter danst dan die houterige Nederlander.

Na nog twee dagen wat meer kantoorwerk, brak het weekend alweer aan. Zaterdag, 17 mei, mama jarig! Natuurlijk even gebeld, en het kaartje dat ik had gestuurd had ze al een week eerder ontvangen. ’s Avonds gingen we gezellig eten bij de dames en omdat iedereen wat mee moest nemen, hadden wij besloten pannenkoeken te bakken. Iets wat zeer werd gewaardeerd. De zondag stond in het teken van paintball! Hoewel ik pas één keer eerder heb gepaintballd, heb ik een traditie in het leven geroepen, de eerste kogel incasseren op je hoofd. Na een middagje paintballen wilden de dames uit eten gaan, maar omdat alles dicht was (en omdat het paintballen bij ons huis in de buurt was) kwamen ze dit keer bij ons eten. We hadden hier alleen niet op gerekend en was er niet genoeg in huis om een fatsoenlijke maaltijd te maken, behalve pannenkoeken! Ook dit keer vielen ze in de smaak en op die manier konden we het weekend zeer leuk afsluiten.